در سکوت قبرستان، ناله می کند مولا

شعله شعله می گرید بر غریبی زهرا

بعد فاطمه آیا با علی چه خواهد کرد؟

روزگار نامردی، کینه توزی دنیا

 

پشت مرتضی خم شد، زیر بار تنهایی

هیچ کس نمی فهمد، اوج غربت او را

ای مدینه باور کن! بعد از این نمی پیچد

در سکوت شب هایت، استغاثه زهرا

بی بهار می ماند، باغ بی پناه عشق

آسمان ببار امشب بر یتیمی گل ها

کاش جای پهلویت، می شکست پهلویم

زخم خورده عشقم، ای همیشه عاشورا!

قسمتم شود روزی، تا مدینه خواهم رفت

هدیه می برم شمعی بر مزار ناپیدا

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/1/25ساعت 1:24 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |